ตอนที่ 4
วีกิจนั่งซึมสงสารมุตตาเรื่องคลิป โกรธตัวเองที่ช่วยหรือปกป้องอะไรเธอไม่ได้ เขาดูภาพในคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊ก มุตตาไปเที่ยวทะเลกับเขาและเพื่อนๆในกระทรวงด้วยกันครั้งก่อน กริบนั่งดูอยู่ด้วย เขามองเพื่อนอย่างเห็นใจ...
“แกแน่ใจนะไอ้กิจ ว่าในคลิปน่ะคือมุตตา”
“มันใช่อยู่แล้ว”
“ไม่น่าแปลกใจว่ะ ที่เธอเสร็จอาแกไปเรียบร้อย สวย ใส ซื่อขนาดนี้”
วีกิจยิ่งเซ็งหนัก เขาไม่คิดว่ามุตตาเป็นผู้หญิงใจง่าย มันน่าจะมีอะไรมากกว่านั้น กริบบอกว่าอย่าไว้ใจหน้าสวยๆ บางทีมุตตาอาจจะไม่ได้ใสซื่ออย่างที่เห็นก็ได้ วีกิจยังไม่เชื่อ เขาคิดว่าเพื่อนมองมุตตาในแง่ร้ายเกินไป...
สร้อยคำเดินไปส่งกริบที่รถ ถามเรื่องวีกิจที่ดูซึมๆ กริบลำบากใจที่จะเล่า เขาเลี่ยงบอกว่าวีกิจมีปัญหากับเพื่อนนิดหน่อย สร้อยคำไม่ค่อยเชื่อแต่ก็ยังไม่อยากถามลูกตรงๆ...
วีกิจยังคิดไม่ตกว่าจะช่วยมุตตายังไง เดินหน้าเครียดมาทำงาน เขาแอบได้ยินปริมพูดถึงมุตตาเสียๆหายๆ
ให้ประสิทธิ์ชัยฟัง ปริมคิดว่าวีกิจโดนมุตตาหลอกใช้เพื่อตบตาคนอื่นๆเรื่องคบกับเจนภพ เธอบอกว่าเคยเห็นเจนภพกับมุตตาทำลับๆล่อๆ กลับบ้านด้วยกันหลาย
ครั้งแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะลักลอบเป็นชู้กัน วีกิจสะอึกแต่ยังนิ่งฟังต่อ
“น่าสงสารคุณกิจ โดนหลอกใช้จนกินหญ้าแทนข้าวแล้ว”
“ไม่ต้องสงสารผมหรอกฮะ เรื่องนี้มีคนน่าสงสารกว่าผมอีกหลายคน” วีกิจเดินออกมาพูดเสียงเรียบ
“สงสารทำไมคะ คนทำผิดก็ต้องโดนสังคมประณามอย่างนี้แหละ”
“คนเราทำผิดได้ทุกคน ตอนเราทำผิดเราก็อยากให้คนเห็นใจ เข้าใจและให้อภัยเรา แต่พอคนอื่นทำผิด ทำไมถึงอยากเหยียบย่ำกันนักล่ะครับ”
วีกิจมองหน้าปริมนิ่ง ตำหนิด้วยสายตา ปริมเหวอแต่พยายามระงับไว้ ทำหน้าเชิดกลบเกลื่อน...
เรื่องคลิปเจ้าปัญหาแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว
มุตตากลายเป็นเป้าสายตาและหัวข้อซุบซิบของคนกว่าค่อนกระทรวง เธอพยายามทำตัวเป็นปกติ แต่ในใจเครียด รัชนกหวังดีประสงค์ร้าย เสนอให้มุตตาทำอะไรสักอย่างเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ แต่มุตตาไม่เล่นด้วย ส่วนอรพิมแน่ใจว่ามุตตาคือผู้หญิงในคลิป แต่ยังเห็นแก่เพื่อนไม่อยากยุ่งและซ้ำเติม...
ปริมหาเรื่องกระแนะกระแหนมุตตาที่โรงอาหาร อรพิมเถียงแทนเพื่อนเลยมีปากเสียงกัน รัชนกมาห้ามทัพแต่แววตายิ้มเยาะสะใจ วีกิจเห็นเหตุการณ์ตลอด ชวนทุกคนไปทานข้าวข้างนอก ปริมโมโหที่มีแต่คนปกป้องมุตตา มุตตามองวีกิจอย่างขอบคุณ วีกิจยิ้มปลอบใจ ผู้คนในโรงอาหารเห็นท่าทีของวีกิจและมุตตาก็ซุบซิบกัน เริ่มคิดว่าผู้หญิงในคลิปอาจจะไม่ใช่มุตตา...
ooooooo
นพนภากลับมาบ้านพร้อมถุงข้าวของพะรุงพะรัง แต้วส่งกระดาษแผ่นเล็กๆให้ เธอรับมาดู มองหน้าสาวใช้งงๆ แต้วบอกว่าเก็บได้ตอนจัดของเข้าตู้ เอามาให้ดูเพราะมันเป็นใบเสร็จจากซุปเปอร์มาร์เกตที่สมุย แต่อยู่ในถุงของฝากจากทะเลชะอำที่เจนภพซื้อมาเมื่อหลายวันก่อน นพนภานั่งนิ่ง คิ้วขมวด...
นพนภาซื้อของมาฝากสร้อยคำ เธอถามถึงวีกิจ สร้อยคำบอกว่ายังไม่กลับ นพนภาแซวว่าสงสัยจะไปขลุกอยู่กับมุตตา สร้อยคำแก้แทนลูกว่าเป็นแค่เพื่อน ไม่ใช่แฟนกัน...
“อ้าว แล้วทำไมภพถึงได้ยืนยันเป็นมั่นเหมาะว่าหนูตาเป็นแฟนตากิจ”
“คุณภพก็ไม่รู้เหมือนกันมั้งคะ เห็นตากิจบอกว่าหนูตามีแฟนแล้ว เป็นหนุ่มใหญ่”
“ตากิจนะตากิจ ปล่อยให้หลุดมือไปได้ เลยเสร็จตาแก่ไปอีกราย!”
นพนภากลับมาเล่าให้เจนภพฟัง เขาสะดุ้งเล็กน้อย แต่ยังเก็บอาการอยู่ เนียนบอกว่าไม่รู้เรื่อง นพนภาบ่นไม่จริงจังนักว่าเสียดายแทนหลานชาย โดยนึกไม่ถึงเลยว่า ตาแก่ที่ว่าจะเป็นสามีตัวเอง!...
วีกิจมาส่งมุตตาที่หอ เธอนั่งเหม่อ เงียบมาตลอดทาง เขาเป็นห่วง พยายามพูดปลอบให้เธอทำใจเรื่องชอบนินทาของคนที่กระทรวง ถ้ามันเป็นแค่ข่าวลือ นานวันเข้ามันก็จะซาไปเอง...
“เพียงแต่ต้องไม่มีเรื่องอะไรมาเติมเชื้อให้ไฟข่าวลือมันโหมกระพือขึ้นมาอีกก็พอ”
มุตตาตัวชา แน่ใจว่าวีกิจรู้เรื่องเธอกับเจนภพและกำลังเตือนให้หยุด เธอมองเขาอย่างละอาย เริ่มรู้สึกตัวว่าทำผิดต่อเขา เธอนั่งนิ่ง ตัดสินใจแล้วว่าต้องทำอะไรเพื่อเขาบ้าง...
“ขอบคุณนะคะ สำหรับทุกอย่างที่คุณทำให้ตา”
“เพื่อนก็มีไว้เพื่อการนี้ไม่ใช่หรือฮะ”
มุตตาก้าวลงจากรถ วีกิจโบกมือลา เธอมองตามแววตาเศร้า พึมพำกับตัวเอง
“ผอ.หลอกใช้คุณ แต่ตาจะไม่ทำอีกแล้วค่ะคุณกิจ”
วันถัดมา แจงจิตหนักใจเรื่องคลิปของมุตตา เธอนัดเนตรนภิศและรัชนกออกมาปรึกษา เลขาสาวใหญ่ต่อว่า รัชนกที่ไม่บอกเธอเรื่องเจนภพกับมุตตา รัชนกแสร้งตีหน้าเศร้าบอกว่าโดนมุตตาหลอกมาอีกที จริงๆแล้วเธอเชื่อว่ามุตตาเป็นคนดีที่โดนเจนภพหลอก แจงจิตถอนใจเบาๆ แววตายังกังวล...
“แต่นี่ข่าวก็ยังไปไม่ถึงหูคุณนพนภานี่คะ ถ้าพี่ตากับ ผอ.เลิกกัน ทุกอย่างก็คงเงียบไปเอง”
รัชนกพูดเหมือนจะปลอบใจ แต่แววตามีแววบางอย่าง เนตรนภิศหูผึ่ง สีหน้าเปลี่ยนไปวูบหนึ่งแล้วได้สติ ยิ้มหวาน บอกแจงจิตเสียงอ่อนว่าดีแล้วที่พี่สาวตนไม่รู้ ไม่งั้นเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ แจงจิตกลับไปแล้ว เนตรนภิศหันมาถามรัชนกทันทีเรื่องที่พูดกับเลขาใหญ่เมื่อกี้ สายลับแอ๊บแบ๊วรีบบอกว่ามันจะเงียบไปเองจริงๆ เพราะไม่มีเชื้อเพลิง...
“งั้นฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันว่าให้นังพี่สาวฉันเริ่มระแคะระคายได้แล้วล่ะ ตอนนี้เสวยสุขอยู่บนวิมานนานไปแล้ว” เนตรนภิศแสยะยิ้ม แววตาสะใจ...
วันเดียวกันนั้น นพนภาไปตามล่าลูกหนี้ในบ่อนการพนันทำให้เธอได้รู้จักประพงส์ มาเฟียหนุ่มใหญ่ เจ้าของบ่อนคาสิโนและผับหรู ทั้งสองรู้จักชื่อเสียงกันมาบ้างในแวดวงสังคมธุรกิจ แต่ไม่เคยรู้จักกันเป็นการส่วนตัว ประพงส์บอกว่าอยากทำธุรกิจร่วมกับเธอ นพนภาไม่ปฏิเสธเพราะเธอก็ต้องการอำนาจมืดของเขาเช่นเดียวกัน...
ooooooo
รัชนกต้องการหาคนส่งคลิปให้นพนภา เธอคิดว่าปริมเหมาะสมที่สุดเพราะมุตตาเป็นศัตรูหัวใจคนสำคัญ ตอนที่มุตตาหันไปหาเจนภพ ปริมกลับมามีความหวังเรื่องวีกิจอีกครั้ง รัชนกใช้ประโยชน์จากตรงนี้ หลอกให้ปริมเชื่อว่ามุตตาเลิกกับเจนภพและจะกลับไปหาวีกิจ ปริมหน้าเสีย เปลี่ยนเป็นโกรธ ตกหลุมพรางของรัชนกอย่างง่ายดาย...
เจนภพกลับมาบ้านเจอนพนภาอาละวาดและโชว์คลิปเจ้าปัญหาให้ดู เจนภพตกตะลึง ต้องนั่งดูสีหน้าเรียบเฉย ต่อทำหน้าขยะแขยง นพนภาตาวาวก้าวเข้ามาใกล้ ยิ้มเยาะ เจนภพกลืนน้ำลาย หัวสมองทำงานอย่างหนัก...
“อีนังนี่มันเป็นใคร”
“ก็ยายวิมาลาไง เมื่อเดือนก่อนยายนี่โทร.มาโอดครวญขอเงินผม พอผมไม่ให้ก็บอกว่าจะเอาคลิปมาแฉ แต่ผมไม่สนใจ หลังจากนั้นก็มีคลิปนี่ไปโผล่ที่คอมทุกเครื่องที่กระทรวง”
เจนภพสร้างเรื่องเอาตัวรอด เพราะภาพมุตตาเบลอ ทำให้นพนภายังดูไม่ออก เชื่อเจนภพเกินครึ่ง หายโกรธกึ่งหนึ่ง เจนภพโล่งใจ รีบเข้าไปพะเน้าพะนอคลอเคลีย แต่นพนภายังอารมณ์เสียค้าง เธอสะบัดแล้วเดินหนีขึ้นห้องไป แต่ก็ไม่วายขึ้นไปทะเลาะกันเสียงดังตลอดคืน...
“ต๊าย แม่นี่หลอกง่ายจัง”
ต้องเปรยเบาๆ แล้วเดินขึ้นห้องไป เธอเอามือปิดหูแล้วเปิดเพลงเสียงดังเพื่อกลบเสียงทะเลาะของพ่อและแม่ เดินไปหยิบกล่องใส่เม็ดยาที่ซ่อนไว้ในซอกตู้มาทาน แล้วเริ่มเต้นอย่างเมามันส์
ต่อก็เบื่อที่พ่อแม่ทะเลาะกัน เขาเข้าห้องไปออก กำลังกายอย่างหนัก มีเสียงเตือนดังมาจากจอคอมพิวเตอร์ ต่อเข้าไปเปิดหน้าจอ เห็นชายหนุ่มหน้าตาดีเปลือยร่างกายท่อนบน กล้ามเป็นมัด ต่อค่อยๆ ยิ้มออกมาอย่างพึงใจ...
คืนเดียวกัน สร้อยคำถามวีกิจเรื่องคลิปของเจนภพกับหญิงสาวปริศนา เธอได้ยินว่ามีคนส่งให้นพนภาตั้งแต่บ่าย วีกิจหน้าขรึมลงไปทันที บอกแม่ว่าเรื่องบางเรื่องก็ไม่อยาก รับรู้ สร้อยคำมองลูกอย่างเป็นห่วง แต่ไม่อยากถาม...
หลังจากเหตุการณ์ที่มีมือดีส่งคลิปไปให้นพนภา เจนภพเช็กเบอร์โทร.ที่ส่งมาจนรู้ว่าเป็นเบอร์มือถือของนักรบ ชายใจสาวเพื่อนร่วมแผนกวีกิจ เขาตามไปเอาเรื่อง แต่นักรบบอกว่าไม่ได้ทำเพราะมือถือหาย เขาคิดว่ามีคนหยิบไปแล้วป้ายความผิดให้ เจนภพฟังแล้วหนักใจ ถอนใจเบาๆ...
นักรบกลับไปบ่นกับเพื่อนๆที่แผนกเรื่องที่โดนเจนภพเรียกไปต่อว่า ปริมขัดใจ ที่นพนภาไม่มาอาละวาดมุตตาอย่างที่เธอวางแผนไว้...
ooooooo
เจนภพไม่ได้เจอมุตตาตั้งแต่เกิดเรื่องคลิป เขายอมรับว่าคิดถึงเธอมาก ไปดักรอที่หน้าหอพัก มุตตาชะงักที่เห็นเขา มองเขาด้วยแววตาผิดหวังระคนน้อยใจ เจนภพมองเธอตาเชื่อม บอกว่ารักเธอ มุตตาใจอ่อน แพ้ให้กับคำว่ารักและใจตัวเองเหมือนทุกครั้ง...
เจนภพพาเธอเข้าโรงแรมม่านรูดเหมือนเคย มุตตาเซ็งแต่ยังเก็บอาการ เขาบอกเธอว่าต้องระวังตัวมากขึ้น เจอกันบ้างแต่ไม่บ่อยเหมือนเมื่อก่อน ถึงเรื่องจะเงียบลงแต่ก็ยังไม่น่าไว้ใจ เพราะยังจับคนส่งคลิปไม่ได้...
“งั้นเราก็ไม่ต้องเจอกันเลยสิคะ เราจะได้ไม่ต้องกลัวอะไร”
“โธ่ตา ผมทนไม่ได้หรอก ตาก็รู้ว่าตาเหมือนลมหายใจของผม”
“เราต้องเจอกันเพื่ออะไรคะ เพื่อหาความสุขตามประสา ผอ.หรือ”
“โธ่ ก็ผมบอกแล้ว ตาทำให้ผมร้อนไปหมดทุกครั้งที่เข้าใกล้”
“ความรักของเราเป็นแค่ไฟแผดเผาหรือคะ”
มุตตาสวมบทนางเอกละครตัดพ้อ ประชดประชัน เจนภพทำหน้าเมืิ่อย แอบเซ็งเล็กน้อย ถอนใจๆเบาแล้วปรับสีหน้า แววตาหวานหยาดเยิ้มเหมือนเดิม เขาดึงมือเธอขึ้นจูบ เริ่มเล้าโลมด้วยคำหวานตามสไตล์พระเอกในฝันของสาวๆ คลอเคลียด้วยสัมผัสที่คุ้นเคย มุตตาปลาบปลื้มจนน้ำตาเอ่อ เธอดีใจที่เขาคิดถึงและโหยหาเธอเหมือนที่เธอก็คิดถึงเขาทุกลมหายใจเข้าออก...
ขณะที่เจนภพขลุกอยู่กับมุตตา ประพงส์ใช้อิทธิพลด้านมืดช่วยนพนภาทวงหนี้ เธอแนะนำให้เขารู้จักต้องลูกสาวคนโต ต้องตาเป็นประกาย ประทับใจในมาดมาเฟียและหน้าตาของประพงส์ เขามองกลับแววตาวิบวับตามประสาผู้ชายเจ้าชู้ชอบหว่านเสน่ห์ เมื่อเขาขอตัวกลับ นพนภาเดินออกไปส่ง ต้องมองตามยิ้มตาลอย...
แม้จะชื่นชอบในรูปร่างหน้าตาของประพงส์ แต่ต้องก็อดแขวะแม่ไม่ได้เรื่องคบค้ากับมาเฟียอิทธิพลมืด นพนภาตาวาวโกรธที่ลูกสาวทำเหมือนสอน บอกให้ต้องเลิกคบเพื่อนเที่ยวบ้าง ต้องเลยย้อนให้บ้างว่า แม่โทร.ไปจิกด่าแม่ของเพื่อนเธอทุกคนจนไม่มีใครคบเธอแล้ว...
“ดี...อีพวกที่ชวนกันแต่งตัว ชวนกันแรด เลิกคบมันให้หมด”
“ค่ะ ต่อไปหนูจะคบแต่เพื่อนผู้ชายเท่านั้นพอ”
นพนภากรี๊ด ฮึดฮัดที่ลูกสาวเถียงคำไม่ตกฟาก ต้องไม่สน ยิ้มสะใจและลุกสะบัดออกไป...
เรื่องแรกที่ประพงส์ช่วยนพนภาก็คือจัดการสมศักดิ์ ลูกหนี้ซึ่งไม่มีเงินจ่าย นพนภาต้องการยึดทรัพย์สินและไล่เขาออกจากที่ดินที่ติดจำนองไว้กับเธอ สมศักดิ์ไม่ยอม พยายามบ่ายเบี่ยงมาโดยตลอด นพนภาจึงใช้มาตรการขั้นเด็ดขาดส่งคนของประพงส์ไปจัดการ ซ้อมสมศักดิ์จนปางตายและเผารถจนมอดไหม้...
หลังเหตุการณ์ ตำรวจเข้ามาดำเนินคดี สมศักดิ์ให้การว่าได้รับการข่มขู่จากนพนภา ก่อนหน้าที่เขาจะโดนทำร้าย ตำรวจสองนายเลยเข้าไปสอบปากคำนพนภาที่บ้าน...
นพนภาให้การปฏิเสธ บอกว่าตนเป็นเจ้าหนี้ ต้องมีเรื่องโกรธกับลูกหนี้ ที่ชอบเลี่ยงหนี้อย่างสมศักดิ์อยู่แล้ว เธอพูดพร้อมยิ้มหวานหยด สองตำรวจหมดคำถามและแจ้งว่าอาจจะตามมาสอบเพิ่มเติมวันหลัง...
“ยินดีค่ะ ดิฉันยินดีให้ความร่วมมือเต็มที่ ตระกูลดิฉันน่ะเป็นตระกูลขุนนางเก่า ไม่เคยมีเรื่องเสื่อมเสีย”
“คุณนายคะ คุณต้องออกทีวี” แต้วที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ข้างๆ หันมาบอก สีหน้าตกใจ แต่นพนภาไม่ทันสังเกต
“เห็นไหมคะ ขนาดลูกสาวดิฉันก็เป็นเยาวชนดีเด่นออกทีวีด้วยค่ะ”
นพนภายิ้มอย่างภาคภูมิ หันไปดูทีวี รอยยิ้ม เปลี่ยนเป็นตกใจ ตาเบิกโพลง อ้าปากค้างที่เห็นภาพต้องถูกกุมตัวจากสถานที่มั่วสุมเสพยาแห่งหนึ่ง ลูกสาวไม่มีสีหน้าทุกข์ร้อนอะไร ผิดกับแม่ที่กรี๊ดลืมโลก ลืมหมดอากัปกิริยาผู้ดีแปดสาแหรก!
ooooooo
“แกแน่ใจนะไอ้กิจ ว่าในคลิปน่ะคือมุตตา”
“มันใช่อยู่แล้ว”
“ไม่น่าแปลกใจว่ะ ที่เธอเสร็จอาแกไปเรียบร้อย สวย ใส ซื่อขนาดนี้”
วีกิจยิ่งเซ็งหนัก เขาไม่คิดว่ามุตตาเป็นผู้หญิงใจง่าย มันน่าจะมีอะไรมากกว่านั้น กริบบอกว่าอย่าไว้ใจหน้าสวยๆ บางทีมุตตาอาจจะไม่ได้ใสซื่ออย่างที่เห็นก็ได้ วีกิจยังไม่เชื่อ เขาคิดว่าเพื่อนมองมุตตาในแง่ร้ายเกินไป...
สร้อยคำเดินไปส่งกริบที่รถ ถามเรื่องวีกิจที่ดูซึมๆ กริบลำบากใจที่จะเล่า เขาเลี่ยงบอกว่าวีกิจมีปัญหากับเพื่อนนิดหน่อย สร้อยคำไม่ค่อยเชื่อแต่ก็ยังไม่อยากถามลูกตรงๆ...
วีกิจยังคิดไม่ตกว่าจะช่วยมุตตายังไง เดินหน้าเครียดมาทำงาน เขาแอบได้ยินปริมพูดถึงมุตตาเสียๆหายๆ
ให้ประสิทธิ์ชัยฟัง ปริมคิดว่าวีกิจโดนมุตตาหลอกใช้เพื่อตบตาคนอื่นๆเรื่องคบกับเจนภพ เธอบอกว่าเคยเห็นเจนภพกับมุตตาทำลับๆล่อๆ กลับบ้านด้วยกันหลาย
ครั้งแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะลักลอบเป็นชู้กัน วีกิจสะอึกแต่ยังนิ่งฟังต่อ
“น่าสงสารคุณกิจ โดนหลอกใช้จนกินหญ้าแทนข้าวแล้ว”
“ไม่ต้องสงสารผมหรอกฮะ เรื่องนี้มีคนน่าสงสารกว่าผมอีกหลายคน” วีกิจเดินออกมาพูดเสียงเรียบ
“สงสารทำไมคะ คนทำผิดก็ต้องโดนสังคมประณามอย่างนี้แหละ”
“คนเราทำผิดได้ทุกคน ตอนเราทำผิดเราก็อยากให้คนเห็นใจ เข้าใจและให้อภัยเรา แต่พอคนอื่นทำผิด ทำไมถึงอยากเหยียบย่ำกันนักล่ะครับ”
วีกิจมองหน้าปริมนิ่ง ตำหนิด้วยสายตา ปริมเหวอแต่พยายามระงับไว้ ทำหน้าเชิดกลบเกลื่อน...
เรื่องคลิปเจ้าปัญหาแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว
มุตตากลายเป็นเป้าสายตาและหัวข้อซุบซิบของคนกว่าค่อนกระทรวง เธอพยายามทำตัวเป็นปกติ แต่ในใจเครียด รัชนกหวังดีประสงค์ร้าย เสนอให้มุตตาทำอะไรสักอย่างเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ แต่มุตตาไม่เล่นด้วย ส่วนอรพิมแน่ใจว่ามุตตาคือผู้หญิงในคลิป แต่ยังเห็นแก่เพื่อนไม่อยากยุ่งและซ้ำเติม...
ปริมหาเรื่องกระแนะกระแหนมุตตาที่โรงอาหาร อรพิมเถียงแทนเพื่อนเลยมีปากเสียงกัน รัชนกมาห้ามทัพแต่แววตายิ้มเยาะสะใจ วีกิจเห็นเหตุการณ์ตลอด ชวนทุกคนไปทานข้าวข้างนอก ปริมโมโหที่มีแต่คนปกป้องมุตตา มุตตามองวีกิจอย่างขอบคุณ วีกิจยิ้มปลอบใจ ผู้คนในโรงอาหารเห็นท่าทีของวีกิจและมุตตาก็ซุบซิบกัน เริ่มคิดว่าผู้หญิงในคลิปอาจจะไม่ใช่มุตตา...
ooooooo
นพนภากลับมาบ้านพร้อมถุงข้าวของพะรุงพะรัง แต้วส่งกระดาษแผ่นเล็กๆให้ เธอรับมาดู มองหน้าสาวใช้งงๆ แต้วบอกว่าเก็บได้ตอนจัดของเข้าตู้ เอามาให้ดูเพราะมันเป็นใบเสร็จจากซุปเปอร์มาร์เกตที่สมุย แต่อยู่ในถุงของฝากจากทะเลชะอำที่เจนภพซื้อมาเมื่อหลายวันก่อน นพนภานั่งนิ่ง คิ้วขมวด...
นพนภาซื้อของมาฝากสร้อยคำ เธอถามถึงวีกิจ สร้อยคำบอกว่ายังไม่กลับ นพนภาแซวว่าสงสัยจะไปขลุกอยู่กับมุตตา สร้อยคำแก้แทนลูกว่าเป็นแค่เพื่อน ไม่ใช่แฟนกัน...
“อ้าว แล้วทำไมภพถึงได้ยืนยันเป็นมั่นเหมาะว่าหนูตาเป็นแฟนตากิจ”
“คุณภพก็ไม่รู้เหมือนกันมั้งคะ เห็นตากิจบอกว่าหนูตามีแฟนแล้ว เป็นหนุ่มใหญ่”
“ตากิจนะตากิจ ปล่อยให้หลุดมือไปได้ เลยเสร็จตาแก่ไปอีกราย!”
นพนภากลับมาเล่าให้เจนภพฟัง เขาสะดุ้งเล็กน้อย แต่ยังเก็บอาการอยู่ เนียนบอกว่าไม่รู้เรื่อง นพนภาบ่นไม่จริงจังนักว่าเสียดายแทนหลานชาย โดยนึกไม่ถึงเลยว่า ตาแก่ที่ว่าจะเป็นสามีตัวเอง!...
วีกิจมาส่งมุตตาที่หอ เธอนั่งเหม่อ เงียบมาตลอดทาง เขาเป็นห่วง พยายามพูดปลอบให้เธอทำใจเรื่องชอบนินทาของคนที่กระทรวง ถ้ามันเป็นแค่ข่าวลือ นานวันเข้ามันก็จะซาไปเอง...
“เพียงแต่ต้องไม่มีเรื่องอะไรมาเติมเชื้อให้ไฟข่าวลือมันโหมกระพือขึ้นมาอีกก็พอ”
มุตตาตัวชา แน่ใจว่าวีกิจรู้เรื่องเธอกับเจนภพและกำลังเตือนให้หยุด เธอมองเขาอย่างละอาย เริ่มรู้สึกตัวว่าทำผิดต่อเขา เธอนั่งนิ่ง ตัดสินใจแล้วว่าต้องทำอะไรเพื่อเขาบ้าง...
“ขอบคุณนะคะ สำหรับทุกอย่างที่คุณทำให้ตา”
“เพื่อนก็มีไว้เพื่อการนี้ไม่ใช่หรือฮะ”
มุตตาก้าวลงจากรถ วีกิจโบกมือลา เธอมองตามแววตาเศร้า พึมพำกับตัวเอง
“ผอ.หลอกใช้คุณ แต่ตาจะไม่ทำอีกแล้วค่ะคุณกิจ”
วันถัดมา แจงจิตหนักใจเรื่องคลิปของมุตตา เธอนัดเนตรนภิศและรัชนกออกมาปรึกษา เลขาสาวใหญ่ต่อว่า รัชนกที่ไม่บอกเธอเรื่องเจนภพกับมุตตา รัชนกแสร้งตีหน้าเศร้าบอกว่าโดนมุตตาหลอกมาอีกที จริงๆแล้วเธอเชื่อว่ามุตตาเป็นคนดีที่โดนเจนภพหลอก แจงจิตถอนใจเบาๆ แววตายังกังวล...
“แต่นี่ข่าวก็ยังไปไม่ถึงหูคุณนพนภานี่คะ ถ้าพี่ตากับ ผอ.เลิกกัน ทุกอย่างก็คงเงียบไปเอง”
รัชนกพูดเหมือนจะปลอบใจ แต่แววตามีแววบางอย่าง เนตรนภิศหูผึ่ง สีหน้าเปลี่ยนไปวูบหนึ่งแล้วได้สติ ยิ้มหวาน บอกแจงจิตเสียงอ่อนว่าดีแล้วที่พี่สาวตนไม่รู้ ไม่งั้นเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ แจงจิตกลับไปแล้ว เนตรนภิศหันมาถามรัชนกทันทีเรื่องที่พูดกับเลขาใหญ่เมื่อกี้ สายลับแอ๊บแบ๊วรีบบอกว่ามันจะเงียบไปเองจริงๆ เพราะไม่มีเชื้อเพลิง...
“งั้นฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันว่าให้นังพี่สาวฉันเริ่มระแคะระคายได้แล้วล่ะ ตอนนี้เสวยสุขอยู่บนวิมานนานไปแล้ว” เนตรนภิศแสยะยิ้ม แววตาสะใจ...
วันเดียวกันนั้น นพนภาไปตามล่าลูกหนี้ในบ่อนการพนันทำให้เธอได้รู้จักประพงส์ มาเฟียหนุ่มใหญ่ เจ้าของบ่อนคาสิโนและผับหรู ทั้งสองรู้จักชื่อเสียงกันมาบ้างในแวดวงสังคมธุรกิจ แต่ไม่เคยรู้จักกันเป็นการส่วนตัว ประพงส์บอกว่าอยากทำธุรกิจร่วมกับเธอ นพนภาไม่ปฏิเสธเพราะเธอก็ต้องการอำนาจมืดของเขาเช่นเดียวกัน...
ooooooo
รัชนกต้องการหาคนส่งคลิปให้นพนภา เธอคิดว่าปริมเหมาะสมที่สุดเพราะมุตตาเป็นศัตรูหัวใจคนสำคัญ ตอนที่มุตตาหันไปหาเจนภพ ปริมกลับมามีความหวังเรื่องวีกิจอีกครั้ง รัชนกใช้ประโยชน์จากตรงนี้ หลอกให้ปริมเชื่อว่ามุตตาเลิกกับเจนภพและจะกลับไปหาวีกิจ ปริมหน้าเสีย เปลี่ยนเป็นโกรธ ตกหลุมพรางของรัชนกอย่างง่ายดาย...
เจนภพกลับมาบ้านเจอนพนภาอาละวาดและโชว์คลิปเจ้าปัญหาให้ดู เจนภพตกตะลึง ต้องนั่งดูสีหน้าเรียบเฉย ต่อทำหน้าขยะแขยง นพนภาตาวาวก้าวเข้ามาใกล้ ยิ้มเยาะ เจนภพกลืนน้ำลาย หัวสมองทำงานอย่างหนัก...
“อีนังนี่มันเป็นใคร”
“ก็ยายวิมาลาไง เมื่อเดือนก่อนยายนี่โทร.มาโอดครวญขอเงินผม พอผมไม่ให้ก็บอกว่าจะเอาคลิปมาแฉ แต่ผมไม่สนใจ หลังจากนั้นก็มีคลิปนี่ไปโผล่ที่คอมทุกเครื่องที่กระทรวง”
เจนภพสร้างเรื่องเอาตัวรอด เพราะภาพมุตตาเบลอ ทำให้นพนภายังดูไม่ออก เชื่อเจนภพเกินครึ่ง หายโกรธกึ่งหนึ่ง เจนภพโล่งใจ รีบเข้าไปพะเน้าพะนอคลอเคลีย แต่นพนภายังอารมณ์เสียค้าง เธอสะบัดแล้วเดินหนีขึ้นห้องไป แต่ก็ไม่วายขึ้นไปทะเลาะกันเสียงดังตลอดคืน...
“ต๊าย แม่นี่หลอกง่ายจัง”
ต้องเปรยเบาๆ แล้วเดินขึ้นห้องไป เธอเอามือปิดหูแล้วเปิดเพลงเสียงดังเพื่อกลบเสียงทะเลาะของพ่อและแม่ เดินไปหยิบกล่องใส่เม็ดยาที่ซ่อนไว้ในซอกตู้มาทาน แล้วเริ่มเต้นอย่างเมามันส์
ต่อก็เบื่อที่พ่อแม่ทะเลาะกัน เขาเข้าห้องไปออก กำลังกายอย่างหนัก มีเสียงเตือนดังมาจากจอคอมพิวเตอร์ ต่อเข้าไปเปิดหน้าจอ เห็นชายหนุ่มหน้าตาดีเปลือยร่างกายท่อนบน กล้ามเป็นมัด ต่อค่อยๆ ยิ้มออกมาอย่างพึงใจ...
คืนเดียวกัน สร้อยคำถามวีกิจเรื่องคลิปของเจนภพกับหญิงสาวปริศนา เธอได้ยินว่ามีคนส่งให้นพนภาตั้งแต่บ่าย วีกิจหน้าขรึมลงไปทันที บอกแม่ว่าเรื่องบางเรื่องก็ไม่อยาก รับรู้ สร้อยคำมองลูกอย่างเป็นห่วง แต่ไม่อยากถาม...
หลังจากเหตุการณ์ที่มีมือดีส่งคลิปไปให้นพนภา เจนภพเช็กเบอร์โทร.ที่ส่งมาจนรู้ว่าเป็นเบอร์มือถือของนักรบ ชายใจสาวเพื่อนร่วมแผนกวีกิจ เขาตามไปเอาเรื่อง แต่นักรบบอกว่าไม่ได้ทำเพราะมือถือหาย เขาคิดว่ามีคนหยิบไปแล้วป้ายความผิดให้ เจนภพฟังแล้วหนักใจ ถอนใจเบาๆ...
นักรบกลับไปบ่นกับเพื่อนๆที่แผนกเรื่องที่โดนเจนภพเรียกไปต่อว่า ปริมขัดใจ ที่นพนภาไม่มาอาละวาดมุตตาอย่างที่เธอวางแผนไว้...
ooooooo
เจนภพไม่ได้เจอมุตตาตั้งแต่เกิดเรื่องคลิป เขายอมรับว่าคิดถึงเธอมาก ไปดักรอที่หน้าหอพัก มุตตาชะงักที่เห็นเขา มองเขาด้วยแววตาผิดหวังระคนน้อยใจ เจนภพมองเธอตาเชื่อม บอกว่ารักเธอ มุตตาใจอ่อน แพ้ให้กับคำว่ารักและใจตัวเองเหมือนทุกครั้ง...
เจนภพพาเธอเข้าโรงแรมม่านรูดเหมือนเคย มุตตาเซ็งแต่ยังเก็บอาการ เขาบอกเธอว่าต้องระวังตัวมากขึ้น เจอกันบ้างแต่ไม่บ่อยเหมือนเมื่อก่อน ถึงเรื่องจะเงียบลงแต่ก็ยังไม่น่าไว้ใจ เพราะยังจับคนส่งคลิปไม่ได้...
“งั้นเราก็ไม่ต้องเจอกันเลยสิคะ เราจะได้ไม่ต้องกลัวอะไร”
“โธ่ตา ผมทนไม่ได้หรอก ตาก็รู้ว่าตาเหมือนลมหายใจของผม”
“เราต้องเจอกันเพื่ออะไรคะ เพื่อหาความสุขตามประสา ผอ.หรือ”
“โธ่ ก็ผมบอกแล้ว ตาทำให้ผมร้อนไปหมดทุกครั้งที่เข้าใกล้”
“ความรักของเราเป็นแค่ไฟแผดเผาหรือคะ”
มุตตาสวมบทนางเอกละครตัดพ้อ ประชดประชัน เจนภพทำหน้าเมืิ่อย แอบเซ็งเล็กน้อย ถอนใจๆเบาแล้วปรับสีหน้า แววตาหวานหยาดเยิ้มเหมือนเดิม เขาดึงมือเธอขึ้นจูบ เริ่มเล้าโลมด้วยคำหวานตามสไตล์พระเอกในฝันของสาวๆ คลอเคลียด้วยสัมผัสที่คุ้นเคย มุตตาปลาบปลื้มจนน้ำตาเอ่อ เธอดีใจที่เขาคิดถึงและโหยหาเธอเหมือนที่เธอก็คิดถึงเขาทุกลมหายใจเข้าออก...
ขณะที่เจนภพขลุกอยู่กับมุตตา ประพงส์ใช้อิทธิพลด้านมืดช่วยนพนภาทวงหนี้ เธอแนะนำให้เขารู้จักต้องลูกสาวคนโต ต้องตาเป็นประกาย ประทับใจในมาดมาเฟียและหน้าตาของประพงส์ เขามองกลับแววตาวิบวับตามประสาผู้ชายเจ้าชู้ชอบหว่านเสน่ห์ เมื่อเขาขอตัวกลับ นพนภาเดินออกไปส่ง ต้องมองตามยิ้มตาลอย...
แม้จะชื่นชอบในรูปร่างหน้าตาของประพงส์ แต่ต้องก็อดแขวะแม่ไม่ได้เรื่องคบค้ากับมาเฟียอิทธิพลมืด นพนภาตาวาวโกรธที่ลูกสาวทำเหมือนสอน บอกให้ต้องเลิกคบเพื่อนเที่ยวบ้าง ต้องเลยย้อนให้บ้างว่า แม่โทร.ไปจิกด่าแม่ของเพื่อนเธอทุกคนจนไม่มีใครคบเธอแล้ว...
“ดี...อีพวกที่ชวนกันแต่งตัว ชวนกันแรด เลิกคบมันให้หมด”
“ค่ะ ต่อไปหนูจะคบแต่เพื่อนผู้ชายเท่านั้นพอ”
นพนภากรี๊ด ฮึดฮัดที่ลูกสาวเถียงคำไม่ตกฟาก ต้องไม่สน ยิ้มสะใจและลุกสะบัดออกไป...
เรื่องแรกที่ประพงส์ช่วยนพนภาก็คือจัดการสมศักดิ์ ลูกหนี้ซึ่งไม่มีเงินจ่าย นพนภาต้องการยึดทรัพย์สินและไล่เขาออกจากที่ดินที่ติดจำนองไว้กับเธอ สมศักดิ์ไม่ยอม พยายามบ่ายเบี่ยงมาโดยตลอด นพนภาจึงใช้มาตรการขั้นเด็ดขาดส่งคนของประพงส์ไปจัดการ ซ้อมสมศักดิ์จนปางตายและเผารถจนมอดไหม้...
หลังเหตุการณ์ ตำรวจเข้ามาดำเนินคดี สมศักดิ์ให้การว่าได้รับการข่มขู่จากนพนภา ก่อนหน้าที่เขาจะโดนทำร้าย ตำรวจสองนายเลยเข้าไปสอบปากคำนพนภาที่บ้าน...
นพนภาให้การปฏิเสธ บอกว่าตนเป็นเจ้าหนี้ ต้องมีเรื่องโกรธกับลูกหนี้ ที่ชอบเลี่ยงหนี้อย่างสมศักดิ์อยู่แล้ว เธอพูดพร้อมยิ้มหวานหยด สองตำรวจหมดคำถามและแจ้งว่าอาจจะตามมาสอบเพิ่มเติมวันหลัง...
“ยินดีค่ะ ดิฉันยินดีให้ความร่วมมือเต็มที่ ตระกูลดิฉันน่ะเป็นตระกูลขุนนางเก่า ไม่เคยมีเรื่องเสื่อมเสีย”
“คุณนายคะ คุณต้องออกทีวี” แต้วที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ข้างๆ หันมาบอก สีหน้าตกใจ แต่นพนภาไม่ทันสังเกต
“เห็นไหมคะ ขนาดลูกสาวดิฉันก็เป็นเยาวชนดีเด่นออกทีวีด้วยค่ะ”
นพนภายิ้มอย่างภาคภูมิ หันไปดูทีวี รอยยิ้ม เปลี่ยนเป็นตกใจ ตาเบิกโพลง อ้าปากค้างที่เห็นภาพต้องถูกกุมตัวจากสถานที่มั่วสุมเสพยาแห่งหนึ่ง ลูกสาวไม่มีสีหน้าทุกข์ร้อนอะไร ผิดกับแม่ที่กรี๊ดลืมโลก ลืมหมดอากัปกิริยาผู้ดีแปดสาแหรก!
ooooooo
นพนภากลับมาบ้าน สีหน้าโกรธจัด เธอแสนจะอับอายกับพฤติกรรมของลูกสาว ต้องมองหน้าแม่แอบยิ้มนิดๆ สะใจที่เรียกร้องความสนใจจากแม่ได้ วีกิจคิดว่าแม่ลูกอาจอยากคุยกันตามลำพัง ปลีกตัวออกไป
ลับร่างวีกิจ นพนภาเอาเรื่องกับต้องทันที ต้องบอกว่าเธอแค่ไปหาเพื่อน ไม่ได้ไปปาร์ตี้ยา นพนภาไม่เชื่อ เกรี้ยวกราดกับลูก ด่าว่าเสียๆ หายๆ ว่าคบแต่เพื่อนชั่ว ก่อแต่เรื่องเลวๆ น่าอับอาย ต้องทั้งโมโหและน้อยใจที่แม่ไม่เคยเชื่อใจ ตะโกนใส่หน้า
“หนูจะทำทุกอย่างที่แม่ห้าม คอยดูนะ”
ความอดทนของนพนภาขาดผึง กราดเข้าไปตบหน้าลูกสาวฉาดใหญ่ ต่อ แต้ว กับยายแหวงที่นั่งอยู่ด้วยอุทานด้วยความตกใจ ต่ออึ้ง คิดไม่ถึงว่าแม่จะรุนแรงขนาดนี้ ต้อมยืนหัวเราะเยาะพี่สาวอยู่ที่ราวบันได ต้องเดือดจัด อาศัยจังหวะที่เดินกลับขึ้นห้องถีบต้อมหน้าคว่ำตกลงมากองที่เชิงบันได ต้อมร้องไห้จ้า นพนภาตกใจถลาเข้าไปประคองลูกสาวคนเล็ก
“อีลูกยักษ์ลูกมาร แกจะฆ่าน้องให้ตายหรือไง”
นพนภาโกรธจนหมดแรง ต่อประคองแม่ เจนภพกลับมาพอดี อ้างว่าติดงานวันเกิดของอธิบดีกระทรวงเลี่ยงออกมาไม่ได้ เขาถามเรื่องต้อง นพนภามองหน้าเขาอย่างเบื่อหน่าย น้อยใจ เขาไม่เคยสนใจลูก เพิ่งจะมาถามตอนที่เรื่องทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว...
“ดี เห็นงานสำคัญกว่าเมียและลูก ต่อไปนี้นังลูกสาวคุณไปก่อเรื่องอะไร เป็นหน้าที่คุณ ฉันไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับอีลูกไม่รักดีนี่อีกแล้ว!”
นพนภาให้ต่อประคองขึ้นข้างบน เจนภพมองตามถอนใจยาวอย่างหนักใจ...
ooooooo
กระแสเรื่องคลิปของมุตตาเบาบางลง ผู้คนในกระทรวงเริ่มมองเธอด้วยสายตาดีขึ้น แต่ก็ยังมีบางส่วนที่ยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แอบซุบซิบบ้าง มุตตานิ่ง ไม่แสดงท่าทีหรือออกมาแก้ตัว ทั้งที่ในใจยังเป็นกังวล...
มุตตาเจอกับนักรบ ฉกรรจ์ พนักงานชายใจหญิง และเลอลักษณ์ในห้องน้ำ เธอมองอย่างหวาดๆ แต่ทั้งสามไม่สนใจ แต่งหน้าทำผมกันอย่างสนุกสนาน นักรบใช้สเปรย์ฉีดผมเพื่อจัดทรง ละอองและกลิ่นของน้ำยาทำให้มุตตาคลื่นไส้ ส่งเสียงโอ้กอ้าก วิ่งเข้าไปโก่งคออาเจียนในห้องส้วม สามนางมองตามและแอบซุบซิบกัน...
คืนเดียวกันนั้น เนตรนภิศกับอมรนั่งดูข่าวต้องถูกจับกลางปาร์ตี้มั่วยา อมรเห็นใจนพนภาที่ช่วงนี้มีแต่เรื่อง เนตรนภิศยิ้มน้อยๆ ตาวาวสะใจ เปรยกับสามีว่ายังมีอีกเรื่อง อมรถอนใจเบาๆ เตือนเมียไม่ให้ยุ่งเรื่องของนพนภา...
“พี่สาวฉันคิดว่าตัวเองสมบูรณ์แบบ สวยรวยเก่ง ลูกผัวดีวิเศษไปหมด เขาหัวเราะเยาะฉันเสมอ ว่าฉันเป็นยายขี้แพ้ แต่พี่เขยฉันน่ะ สำส่อนยากจะหาใดเปรียบ คราวนี้ล่ะถึงตาฉันหัวเราะเยาะกลับบ้าง”
อมรมองเมียอย่างเวทนา เขารู้เรื่องปมของเนตรนภิศต่อนพนภาเป็นอย่างดี ปรามและเตือนเธอเสมอให้เลิกคิดจะแข่งดีแข่งเด่นกับพี่สาว แต่เธอก็ไม่เชื่อ ครั้งนี้ก็เช่นกัน เขาเพลียใจเกินกว่าจะต่อล้อต่อเถียงด้วย...
“แม่ฉันให้ท้ายเขาให้ข่มฉันมาตั้งแต่เด็ก เขาคิดว่าจะข่มฉันได้ตลอดกาล ฉันอยากให้เขารู้ว่า ต่อให้สวย รวย เก่ง ขนาดไหน ถ้าครอบครัวไม่มีความซื่อสัตย์ มันก็ไม่มีวันเป็นสุขไปได้หรอก!”
เนตรนภิศพูดเสียงเรียบ แต่นัยน์ตามีแววเหี้ยม อมรฟังแล้วถอนใจเบาๆ เห็นเค้าความวุ่นวาย...
ooooooo
มุตตามีอาการคลื่นเหียน วิงเวียน และอาเจียนบ่อยๆ เธอสังหรณ์บางอย่าง แต่ยังไม่เคยเช็กให้แน่ใจ พรสาวใหญ่คนดังของหอรู้เรื่องที่เธอไม่สบาย เป็นห่วงและบอกให้เธอไปหาหมอ มุตตาบอกพรว่าอยากได้เงินสักก้อน พรแนะให้เอาสร้อยมุกไปขาย...
“ตาคงขายสร้อยมุกไม่ได้ แต่ตามีทองอยู่สองบาท”
มุตตาบอกว่าเธออยากได้เงินก็จริง แต่ไม่อยากขายสร้อยทองเส้นนี้ เพราะเป็นของที่พ่อให้ไว้ พรจึงให้ไปจำนำไว้ก่อน ยังหาทางไปไถ่คืนได้ มุตตาพยักหน้าขื่นๆ ระอายแก่ใจมากแต่ไม่มีทางเลือก...
มุตตามาทำงานตามปกติ ใจชื้นขึ้นที่หาเงินสำรองไว้ใช้ได้ อรพิมและทิพอาภามองเพื่อนอย่างเป็นห่วง ทั้งเรื่องสุขภาพที่ป่วยบ่อยและเรื่องจิตใจที่ยังไม่ค่อยแข็งแรง...
ทุกคนกำลังจะเริ่มทำงาน อีเมล์ฉบับหนึ่งพร้อมคลิปถูกส่งเข้ามา มุตตาขยับมองไปรอบห้อง เห็นทุกคนได้อีเมล์ฉบับเดียวกันหมด เธอสังหรณ์ใจ คลิกเปิดคลิปเบาๆ แล้วก็ต้องเบิกตากว้าง ตัวชา หน้าซีด ความอับอายและเสียใจถาโถมมาหาเธออย่างไม่ทันตั้งตัว น้ำตาเริ่มเอ่อ และไหลลงมาราวกับเปิดก๊อก...
อรพิม ทิพอาภา และแจงจิต อ้าปากค้าง มองภาพในคลิปอย่างตะลึงลาน ภาพที่ถ่ายเหตุการณ์ต่อเนื่องจากคลิปแรก เจนภพกำลังนัวเนียกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับผู้หญิงคนเดิม แต่คราวนี้ภาพไม่เบลอ และผู้หญิงคนนั้นคือมุตตา!!!
เจนภพหน้าซีด ตะลึงมองคลิปอันเดียวกันอยู่ในห้อง หลังจากได้สติ โทร.หาแจงจิตเสียงเครียด...
“คุณแจง ออกไปดูเดี๋ยวนี้ คลิปนี้มันไปถึงไหนบ้าง ไปดูให้ลบให้หมด แล้วบอกด้วยว่า ถ้าใครเซฟไว้ หรือเอาไปส่งต่อ แปลว่าต้องการมีเรื่องกับผม!”
แจงจิตรับคำ เธอเดินมาหามุตตาเป็นคนแรก สั่งเสียงเรียบให้ลบทิ้งเสีย และไม่ต้องกังวลว่ามันจะหายไป เพราะเรื่องบางเรื่องก็ยากจะลบออกไปจากใจ...โดยเฉพาะเรื่องจริง!
คลิปฉาวอันใหม่แพร่กระจายเหมือนไฟลามทุ่ง เรื่องของเจนภพและมุตตากลายเป็นหัวข้อซุบซิบทั่วกระทรวง วีกิจหน้าเครียด สงสารและเห็นใจมุตตา ในสายตาเขาเธอเป็นคนดี ที่ทำผิดก็เพราะรัก ปริมยิ้มหน้าบานที่มารหัวใจเจอสกัดดาวรุ่ง รัชนกเอามือปิดปากที่ยิ้มเยาะอย่างสะใจ แกล้งบีบน้ำตาสงสารมุตตา...
อรพิมกับทิพอาภามองมุตตาอย่างผิดหวัง เจ็บปวด ทั้งเสียใจที่ช่วยเพื่อนไม่ได้ และเวทนาเพื่อนที่หลงผิดเพื่อผู้ชายเห็นแก่ได้อย่างเจนภพ...
“ฉันแน่ใจตั้งแต่คลิปอันก่อนแล้ว แต่ฉันก็หวังว่าเธอจะเลิกได้ แล้วเรื่องมันจะเงียบไป” อรพิมพูดเสียงเครียด
“ตา ฉันผิดหวังในตัวเธอมาก ถึงฉันจะแรดยังไง แต่ก็ยังถือศีลข้อสาม คนมีลูกเมียแล้วฉันไม่ยุ่งเด็ดขาด” ทิพอาภาต่อว่าเพื่อน น้ำตาคลอ
“ฉันไม่ได้ไปแย่งของใคร ผอ.กับเมียไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกันมานานแล้ว ทุกวันนี้เขารอวันหย่าอยู่” มุตตาตอบนิ่งๆ
อรพิมกับทิพอาภาถึงกับอึ้ง นึกเวทนาและเหนื่อยใจในความอ่อนต่อโลกของเพื่อน ที่เชื่อจนหมดใจว่าเจนภพจะเลิกกับนพนภามาแต่งงานด้วย...
“ถ้าเชื่ออย่างนั้นแล้วเธอสบายใจก็เชื่อไปเถอะ”
อรพิมเอ่ยทิ้งไว้อย่างเสียไม่ได้ แล้วชวนทิพอาภาออกจากห้องไป มุตตามองตาม รู้สึกผิด แต่ก็แค่วูบเดียว...
ooooooo
มุตตาเหมือนตัวคนเดียว คลิปฉาวทำให้ไม่มีใครอยากพูดกับเธอ แม้แต่เพื่อนสนิทอย่างอรพิมกับทิพอาภา เธอไปทานข้าว พบกับรัชนกโดยบังเอิญ แอบหวังเล็กๆว่าสาวรุ่นน้องจะเข้าใจเธอเหมือนเคย แต่ผิดคาด รัชนกผิดหวังและหมดศรัทธาในตัวเธอไปแล้ว...
รัชนกแสร้งร้องไห้ ตัดพ้อต่อว่ามุตตาต่างๆนานา แล้วผละออกไป มุตตาจะตาม วีกิจโผล่มาขวางไว้ มุตตาอึ้งที่เจอเขา อายเกินกว่าจะสู้หน้า รู้สึกไม่ดีที่เขามองมาด้วยสายตาเข้าอกเข้าใจ คิดเอาเองว่าเขาตามมาเยาะเย้ย
“จะด่าว่าอะไรตาก็เชิญสิคะ”
“ผมบอกแล้วว่าจะเป็นเพื่อนที่ดีของตาตลอดไป ตอนนี้ตาไม่ควรปิดกั้นตัวเอง ตาต้องมีใครเป็นเพื่อนบ้าง”
“แต่ตาอยากให้คุณด่า ด่าให้เจ็บแสบ ด่าให้ตาได้สำนึก”
“ตา...มีใครบนโลกนี้ไม่เคยทำผิด เพียงแต่ว่าเมื่อผิดแล้ว ก็ต้องรู้ว่าจะต้องทำยังไงให้มันถูกต้อง”
“แต่ตาไม่รู้แล้วว่าจะทำยังไงต่อไป”
มุตตาหมุนตัวเดินจากไป น้ำตาไหลออกมาอย่างสุดกลั้น วีกิจมองตามอย่างห่วงใย...
หลังแยกกับวีกิจ มุตตาหลบไปซ่อนตัวอยู่ในห้องส้วมเพราะเครียด ไม่อยากเจอหน้าผู้คน แต่ก็ไม่พ้นได้ยินปริม เลอลักษณ์ นักรบ และฉกรรจ์เม้าท์เรื่องเธอกันอย่างมันปาก
“ฉันเพิ่งนึกออกว่าเธอสามคนเห็นยายมุตตาอ้วกแตก” ปริมพูด แววตาครุ่นคิด
“สงสัยว่าจะเครียดจนลงกระเพาะ” เลอลักษณ์เดา
“ฉันกลัวจะเป็นโรคเครียดลงมดลูกมากกว่า” ปริมพูดสวนขึ้นมาจนบรรดาคนฟังอ้าปากค้าง อุทานเป็นเสียงเดียวกันว่า แพ้ท้อง!
รัชนกเข้ามาได้ยินว่ามุตตาน่าจะตั้งท้อง แสร้งทำหน้าซีดตกใจ แต่ในใจตื่นเต้น เลอลักษณ์บอกว่าจะเอาไปแฉ รัชนกร้องห้าม อ้างว่าไม่อยากซ้ำเติมมุตตา แต่ไม่มีใครสนใจฟัง รัชนกปรับสีหน้า ยิ้มนิดๆที่มุมปาก สะใจที่ยุแยงสำเร็จ ส่วนมุตตายืนหัวใจเต้นแรง พิงตัวกับฝาผนัง ยกมือขึ้นแตะกลางลำตัว...
รัชนกแจ้นมาบอกเนตรนภิศว่ามุตตาอาจตั้งท้อง เนตรนภิศยิ้มสะใจที่เรื่องราวรักฉาวของเจนภพและมุตตาทำท่าจะพัวพันกันมากกว่าที่คิด เธอเห็นว่าถึงเวลาแล้วที่จะเปิดตัวชู้รักคนใหม่ของเจนภพให้นพนภารู้จักเสียที...
หลังจากวางแผนนัดแนะกับรัชนก เนตรนภิศพานพนภามา บอกพี่สาวว่ารัชนกเป็นสายลับที่เธอวานให้ช่วยเป็นหูเป็นตาเรื่องเจนภพ นพนภามองหน้าสายลับตาแป๋วงงๆ สีหน้าเครียดขึ้น เริ่มสัมผัสได้ถึงลางร้าย
บางอย่าง
รัชนกเล่าว่ามีคนส่งคลิปเข้ามาที่อีเมล์ทุกคนที่กระทรวง นพนภาเข้าใจว่าคือคลิปของวิมาลาที่ส่งมาขู่เจนภพ รัชนกบอกว่าเป็นคนละอัน เพราะนี่คือคลิปล่าสุดที่เพิ่งส่งมาเมื่อเช้านี้ เธอเห็นแล้วยังอึ้ง เจนภพออกมาสั่งทันทีให้ลบทิ้ง ห้ามเซฟและห้ามแพร่งพรายอะไร นพนภาตาวาว จิกเล็บที่โต๊ะแน่น
“นกเห็นแก่ความถูกต้อง เห็นแก่คุณนพนภา นกก็เลยยอมเสี่ยงค่ะ”
เนตรนภิศลอบยิ้ม เร่งให้รัชนกเอาไอแพดออกมาโชว์คลิป นพนภามองดูภาพในจอตัวสั่น หน้าซีด น้ำตาค่อยๆไหลออกมาเพราะความแค้นและอัดอั้นอยู่ในอก สุดท้ายแล้วสามีเธอก็หนีไม่พ้นสันดานเดิม!...
ooooooo
มุตตาตัดสินใจซื้อชุดทดสอบการตั้งครรภ์เพื่อเช็กให้แน่ใจ เป็นจังหวะที่เจนภพโทร.มา อยากคุยกับเธอเรื่องคลิป
“วันนี้ตาคงรู้สึกแย่มาก ไปเถอะตา ไปหาที่เงียบๆ คุยกัน”
เจนภพมารับมุตตาที่หน้าร้านขายยาแถวหอพัก โดยไม่รู้ว่าทางด้านหลังมีรถยุโรปคันหนึ่งขับตามมา เนตร–
นภิศเป็นคนขับ แววตาเพลิดเพลิน นพนภานั่งอยู่ข้างๆหน้าซีด ดวงตาเจ็บแค้นสะเทือนใจที่ถูกสามีสวมเขา...
สถานที่เงียบๆของเจนภพหนีไม่พ้นโรงแรมม่านรูด เขาเลี้ยวเข้าไปจอดในซองๆหนึ่ง รถของเนตรนภิศแล่นไปจอดหน้าซองที่ห่างออกไป รอคอยอย่างอดทน...
เจนภพนั่งหน้าเครียดคุยกับมุตตา ถามเธอถึงปฏิกิริยาของคนที่กระทรวง มุตตายิ้มขมขื่น
“ทุกคนประณามตา เพราะเขาไม่รู้ว่าความจริงเป็นยังไง”
เจนภพงง ไม่เข้าใจว่ามันยังมีความจริงอะไรอีก มุตตาบอกว่าเรื่องที่เขากับนพนภาไม่รักกันแล้ว และกำลังจะเลิกกัน เจนภพอึ้งรู้สึกผิด ไม่คิดว่ามุตตาจะเชื่อจริงจัง แม้เขาจะแคร์เธอมาก แต่เขาคงไม่เลิกกับเมียมาอยู่กับเธอ
“เขาไม่รู้ว่าเราสองคนรักกันแค่ไหน เราสองคนไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย” มุตตายังพร่ำเพ้อต่อไป
เจนภพยิ่งเครียด กลัวว่าเรื่องจะไปถึงหูนพนภา ตราบใดที่ยังหามือส่งคลิปไม่พบ เขาคงจะไม่มีวันสบายใจ เจนภพกลัดกลุ้ม แต่มุตตากลับตาเป็นประกาย
“ถึงเวลาแล้วที่ ผอ.ต้องพูดกับคุณนพนภาเรื่องของเรา แล้วก็เรื่องหย่าด้วย”
เจนภพอึกอักเพราะไม่เคยคิดจะหย่ากับนพนภา มุตตามองอย่างมีความหวัง เข้าใจไปเองว่าเขาคงลำบากใจที่จะพูดกับนพนภา แต่เธอก็คงรอต่อไปไม่ได้ เจนภพไม่เข้าใจ มุตตาบอกว่ามีเหตุผลแต่ขอให้แน่ใจก่อน แล้วจะบอกเขาเป็นคนแรก เจนภพฟังแล้วสังหรณ์บางอย่างแต่ไม่ติดใจจะถามต่อ
เจนภพชวนเธอดื่มเบียร์ มุตตาปฏิเสธและบอกว่าจะไม่ดื่มแอลกอฮอล์อีกแล้ว เจนภพไม่สะกิดใจกับคำพูดมุตตา กลับเข้าใจไปอีกทางว่ามุตตาไม่ดื่มเพราะเป็นเด็กดี เจนภพเริ่มผ่อนคลาย อารมณ์ดีพอที่จะเล้าโลมมุตตาด้วยคำรักและสัมผัสแสนหวาน มุตตาอ่อนระทวย ลืมความกังวลใจเสียสิ้น...
“ฉันแค่จะปล่อยให้มันมีความสุขกันเป็นครั้งสุดท้าย เพราะจากนี้ไปมันจะไม่มีความสุขอีกเลยตลอดชีวิต”
นพนภาเน้นทุกคำ แววตาเหี้ยม แต่ในใจอัดอั้นกลัดหนอง แค้นสามีที่หักหลังเธอ...
เจนภพหนักใจเรื่องมุตตา เธอรักและเชื่อเขามากจนน่าตกใจ แม้จะยอมรับว่าแคร์เธอมากกว่าผู้หญิงทุกคนที่เคยผ่านมา แต่มันก็ไม่มากพอที่เขาจะเลิกกับนพนภาไปอยู่กับเธอ เรื่องคลิปเข้ามาทำให้เรื่องมันยุ่งเหยิงขึ้น เขากลัวว่านพนภาจะรู้เรื่องในขณะที่เขายังเลิกกับมุตตาไม่ได้ และก็ไม่อยากเลิกด้วย...
เจนภพกลับบ้านมาเจอนพนภา ใจเต้นเล็กน้อยแต่ยังทำใจดีสู้เสือ เข้าไปคลอเคลีย นพนภาตัวแข็งสะบัดออก มองหน้าเขานิ่ง แววตาแข็งกร้าว กลั้นความรู้สึกขมขื่น เขางงแต่ยังไม่ผิดสังเกต เพราะคิดว่าเธอยังไม่รู้เรื่องคลิป นพนภาบอกว่าต้อมนอนป่วยอยู่ เจนภพรีบขึ้นไปดูลูกสาวคนเล็กทันที...
นพนภายืนมองเจนภพประคบประหงมลูกด้วยความรู้สึกตื้อในอก เธอปฏิเสธไม่ได้ว่ายังรักเขา เขาเป็นพ่อที่ดีและเธอก็อยากให้ลูกมีครอบครัวที่อบอุ่น แต่เขาหักหลังเธอ เธอไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรกับเขา เจนภพชวนกลับห้อง เธอบอกว่าจะนอนกับลูก ต้องการเวลาอีกนิด ชั่งใจว่าควรจะจัดการเรื่องเขากับชู้รักยังไงดี...
นพนภาแอบกลับไปที่ห้องนอนขณะที่เจนภพอาบน้ำ เธอหยิบมือถือของเขาหาเบอร์แจงจิต 1 แล้วกดโทร.ออก มีเสียงผู้หญิงรับสาย เธอจำเสียงมุตตาได้ ไม่พูดอะไรกลับ กดตัดสาย แล้วยืนกัดริมฝีปากแน่น สะกดกลั้นความรู้สึกคับแค้นในอก แต่ไประบายออกในห้องน้ำราวกับคนบ้าก็ไม่ปาน...
ooooooo
ขณะที่นพนภาสะอื้นในอกที่สามีมีชู้ มุตตาดีใจและตื่นเต้นมากที่จะได้เป็นแม่คน เธอเช็กจนแน่ใจ คิดเพ้อฝันไปไกลถึงเรื่องแต่งงาน มีครอบครัวที่สมบูรณ์เหมือนกับคู่อื่นๆ เธอหยิบสร้อยมุกที่เจน-ภพให้ขึ้นมาสวมแล้วยิ้มน้อยๆ จินตนาการท่าทางลิงโลดของเขา เมื่อรู้ว่าเธอกำลังตั้งท้อง...
“วันนี้ผมจะบอกความจริงกับเขา ผมจะหย่ากับเขาให้เร็วที่สุด มาแต่งงานกับตาให้ถูกต้องสมเกียรติ”
มุตตายิ้มเคลิ้มไปกับความฝัน อยากให้ความฝันเป็นจริงเสียเหลือเกิน มันเป็นความใฝ่ฝันอันสูงสุดของผู้หญิงทุกคนที่จะได้แต่งงานกับคนที่รัก มีลูกและมีครอบครัวที่อบอุ่น เธอเองก็ไม่ต่างกัน...
“ลูกของเราต้องเกิดมาอย่างเพียบพร้อมที่สุด ตากับลูกคือทุกอย่าง คือชีวิต คือลมหายใจของผม”
มุตตาจินตนาการต่อไป หลับตาลงด้วยใจเป็นสุขและมีหวัง โดยไม่คิดเลยว่าพรุ่งนี้จะมีอะไรรอเธออยู่...
มุตตามาทำงานตอนเช้าด้วยใบหน้าสดใสจนวีกิจทัก เธอชะงักเล็กน้อย แต่เพราะความสุขใจเรื่องลูกทำให้เธอยิ้มตอบเขา วีกิจดีใจที่เห็นมุตตายิ้มได้ เขาเดินไปพร้อมกับเธอ รัชนกโผล่มายื่นเอกสารให้ แกล้งขอคำปรึกษาจากวีกิจ มุตตาขอตัวแยกไปทำงาน
มุตตาสวนกับปริมและประสิทธิ์ชัยระหว่างทาง ทั้งสองมีท่าทางตื่นเต้นร้อนรนแปลกๆ แต่เธอไม่ได้สนใจนักเดินต่อไปเรื่อยๆ สร้อยมุกที่เธอสวมมาด้วยวันนี้สะท้อนแสงเป็นประกายเลื่อมพราย ร่างๆหนึ่งก้าวเข้ามาขวางเธอไว้ที่ทางขึ้นบันได มุตตาชะงัก เงยหน้าขึ้นมองแล้วผงะ
“เดินเผยอกลีบมาแล้วหรือ นังตัวมาร” นพนภาทัก นัยน์ตาวาวโรจน์
มุตตาตาเบิกโพลง เสียวสันหลังวาบ นพนภาท่าทางเปลี่ยนไปมาก จากครั้งที่แล้วที่เธอเจอ แจงจิต อรพิม และทิพอาภา มองอย่างตื่นตะลึง สีหน้าสยดสยอง เดาว่าต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่ รัชนกเบี่ยงตัวบังวีกิจ แกล้งถามโน่นนี่ถ่วงเวลา มุตตามองหน้านพนภาอย่างหวาดๆ แต่ก็ยังทักเธอเสียงอ่อน...
“อ้อ กลีบสมองเธอยังจำชื่อฉันได้ แต่ทำไมจำไม่ได้ว่าฉันเป็นเมียใคร หรือว่าหล่อนใช้กลีบอื่นแทนกลีบสมอง คิดถึงได้ร่านมาแย่งผัวฉัน”
มุตตาอึ้ง ตัวสั่น หน้าซีด ไม่คิดว่านพนภาจะรู้เรื่องเร็วขนาดนี้ เนตรนภิศยืนดูอยู่อีกด้านด้วยแววตาเพลิดเพลิน ปริมยิ้มสะใจ ส่วนประสิทธิ์ชัยส่ายหน้าอย่างปลงๆ ผู้คนในกระทรวงเริ่มมุงด้วยความสนใจ หลายคนควักมือถือขึ้นมาถ่ายวีดิโอ วีกิจเห็นคนมุงมากขึ้นเรื่อยๆ สังหรณ์ใจบางอย่างรีบวิ่งไปดู รัชนกดึงไว้ไม่ทัน นพนภาเห็นสร้อยมุกที่คอมุตตา เบิกตาโพลง โวยวายว่ามุตตาขโมยของเธอ
“ไม่จริง ผอ.ซื้อให้ฉัน” มุตตาเถียง
“อีโง่ นั่นสร้อยฉัน ซื้อมายังไม่ทันใส่ก็หายไป จับมือใครดมไม่ได้ ที่แท้ไอ้ผัวสิ้นคิดคาบไปให้ เลวชาติทั้งคู่”
มุตตากำสร้อยแน่น แม้จะสับสนแต่ยังเชื่อใจเจนภพ นพนภายิ่งแค้นที่มุตตาไม่มีทีท่าจะยอม วีกิจแทรกคนเข้ามาพยายามห้ามทัพ รัชนกตามไปดึงวีกิจอีกที แต่เขาขืนตัวไว้ เจนภพเดินไม่รู้อิโหน่อิเหน่เข้ามา ผู้คนแยกออกให้เข้ามากลางวง เห็นนพนภาประณามมุตตาต่อหน้าผู้คน เขาตกตะลึง ยืนตัวชา...
“รู้ไหมว่าเมื่อวานฉันตามไปดูแกกับผัวฉันระเริงร่านพล่านกามกันในม่านรูด”
เนตรนภิศแกล้งทักเจนภพเสียงดัง แจงจิตได้ยินหันมามองหน้าเนตรนภิศ รู้ตัวว่าโดนหลอกใช้มาตลอด นพนภาหันมาแสยะยิ้ม ประจานผัวตัวเองเสียงดัง
“ผัวฉันน่ะใครแบให้มันก็เอาทั้งนั้น ถ้าหล่อนหวังเงินทอง ก็รู้เอาไว้ซะว่าไอ้ผู้ดีเก่าคนนี้มันมีแต่เปลือก เกาะเมียกินเป็นแมงดาอยู่ทุกวัน”
เจนภพหน้าชา ขบกรามแน่น มุตตามองหน้าเจนภพ บอกว่าไม่เคยต้องการอะไรจากเขานอกจากความรัก ตะโกนใส่หน้านพนภาว่าเขารักเธอ ไม่ได้รักนพนภา นพนภาเดือดจัดถลาไปตบมุตตาฉาดใหญ่ มุตตาเซถลา ยกแขนขึ้นป้องกันตัวเอง นพนภาตามไปตบซ้ำ จิกผมมุตตาดึงขึ้น กระชากสร้อยจากคอ มุกขาดร่วงกระจายเต็มพื้น มุตตาน้ำตาไหลเต็มหน้า ทรุดตัวลงนั่งกับพื้น
เจนภพกับวีกิจพยายามห้ามนพนภา แต่เธอไม่หยุด ตะโกนด่าเจนภพและมุตตาลั่นกระทรวง เจนภพจับเมียไว้ ส่วนวีกิจประคองมุตตา แต่เธอสะบัดตัวออกแล้ววิ่งหนีไป ทนความอับอายไม่ไหว วีกิจมองตามด้วยความเป็นห่วง เขาก้มลงเก็บมุกที่หล่นกระจาย อรพิมและทิพอาภาเข้ามาช่วย นพนภาลากแขนเจนภพลงบันไดไป
มุตตาออกจากกระทรวงด้วยความช้ำใจเหลือจะกล่าว ทั้งอัดอั้นและสะเทือนใจ คำพูดประณามหยามเหยียดของนพนภายังดังก้องในหู เธอเพิ่งรู้ตัวว่ากินน้ำใต้ศอกเขามันช้ำใจอย่างนี้นี่เอง...
ooooooo
หลังเหตุการณ์เมียหลวงอาละวาดเมียน้อย ผู้คนในกระทรวงแทบไม่ทำงาน มัวแต่วิเคราะห์สถานการณ์ ทิพอาภาสงสารมุตตา อรพิมและแจงจิตเวทนา แต่มุตตาก็มีส่วนผิด จะให้ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นคงไม่ได้...
วีกิจนั่งมองกล่องใส่มุกที่เขาเก็บมา นึกถึงมุตตาอย่างเป็นห่วง สงสารเธอที่อ่อนต่อโลกจนตกเป็นเหยื่อของเจนภพ ปริมริษยาที่เขายังเห็นใจมุตตา เหน็บด้วยความหมั่นไส้
“ยังไงคะ อุตส่าห์นั่งเก็บทีละเม็ด จะเอาไปต่อใหม่หรือ แต่คงต่อติดยากนะคะ ขาดกระจุยขนาดนั้น”
“ถ้าผมอยากต่อจริงๆ มันต้องติด ไม่เหมือนบางอย่างหรือบางคนหรอกครับ ให้ต่อยังไงก็ไม่ติด”
วีกิจเอ่ยเสียงเรียบ ปริมหน้าม้านสะเทือนใจ รัชนกยืนฟังแอบยิ้มเยาะ แล้วรีบเปลี่ยนเป็นหน้าซื่อเมื่อเห็นประสิทธิ์ชัยมองมา สักครู่ใหญ่มีเสียงเกรียวกราวของ นักรบ ฉกรรจ์ และเลอลักษณ์ ประกาศว่ามีคลิปนพนภากับมุตตาในอินเตอร์เน็ตแล้ว
“ตั้งชื่อได้เริ่ดมาก ตบน้อยหน้ากระทรวง” ฉกรรจ์ยิ้มชอบใจ
ปริมกรี๊ดถลาเข้ามาดู ประสิทธิ์ชัยกับรัชนกตามไปมุงด้วย วีกิจถอนใจเบาๆ...
มุตตากลับหอในสภาพผมเผ้ากระเซอะกระเซิง หน้ามีรอยฟกช้ำ คราบน้ำตาไหลเยิ้มเปรอะเครื่องสำอาง
ฤดี พรและศรี มองหน้ามุตตาสลับกับมองคลิปตบน้อยหน้ากระทรวง สามนางอึ้ง พรมองมุตตาด้วยความเวทนา มุตตามองกลับ แววตาเศร้าระคนอับอาย วิ่งขึ้นห้องไป...
“โธ่เอ๋ย ตอนออกไปยังกับนางฟ้า” พรพูดอย่างสมเพช
“นางฟ้าตกสวรรค์แล้วสิคะ” ศรีเสริม
“ตกไปถึงนรกขุมต้นงิ้วเลยล่ะ” ฤดีตบท้ายอย่างปลงๆ
พรแอบเป็นห่วงมุตตา เวทนาในความซื่อจนโง่ รีบเดินตามไปดูอาการที่ห้อง...
ด้านเจนภพก็เครียดมากไม่แพ้มุตตา เดินงุ่นง่านจนนพนภาที่นั่งดูทีวีอยู่กับลูกๆหมั่นไส้ แขวะเรื่องเขากับมุตตาเสียๆหายๆ เจนภพยิ่งหงุดหงิด เขาปรามให้เธอระวังคำพูดต่อหน้าลูก นพนภาไม่สน เจนภพโมโห ต่อว่าเธอที่ชอบข่มและประจานเขาจนลูกไม่เคยเคารพและเกรงใจเขา
“จะให้ลูกเคารพก็ต้องทำตัวดี ไม่ใช่ทำชั่วแล้วปิดไม่ให้ลูกรู้”
“แล้วทีคุณล่ะนภา ส่งคนไปซ้อมลูกหนี้น่ะ มันดีนักใช่ไหม”
เจนภพตอกกลับไม่ไว้หน้า นพนภากรี๊ดดังกลบเสียงทีวี ต้อมถามเจนภพเสียงซื่อว่าเขาแย่งแฟนวีกิจหรือ เจนภพอึ้ง นพนภาสะใจ เร่งให้เขาตอบ เจนภพอึกอักแล้วเสเดินเข้าห้องน้ำไป
เจนภพล็อกประตูห้องน้ำแล้วหยิบมือถือมาโทร.หามุตตา เขาเป็นห่วงและเห็นใจเธอ มุตตาร้องไห้ฟูมฟาย ทั้งอับอายและเสียใจจนไม่รู้จะทำยังไง นพนภาให้ต่อไขประตูห้องเข้ามา ดึงมือถือจากหูเจนภพพูดกับมุตตาแทน
“ถ้าอายมากก็ลาออกไปขายหอยขายปูที่ไหนก็ไป นังหน้าด้าน มาออเซาะผัวฉัน รู้ไว้เถอะ ถ้าฉันเจอแกอีกเมื่อไหร่ ฉันจะไม่ทำแค่ตบ แต่จะเอาให้หนักกว่านั้น”
มุตตาหน้าซีด ปล่อยโทรศัพท์ลงพื้นแตกกระจาย นพนภาได้ยินเสียง เข้าใจว่ามุตตาวางหูใส่ ยิ่งโกรธหนัก หันมาปามือถือของเจนภพบ้าง เจนภพโมโหมาก หมุนตัวออกจากห้องไปเจอกับต่อ ลูกชายที่มองเขาด้วยแววตาสะใจ เจนภพโกรธจัด ต่อว่าลูกที่เข้าข้างแม่ไม่ลืมหูลืมตา ผลักลูกจนเซแล้วผละออกไป ต่อร้องไห้ ทั้งแค้นและน้อยใจพ่อ ต้องแอบดู สลดใจสงสารน้อง อยากเข้ามาปลอบแต่ต่อรีบเดินขึ้นห้องตัวเองไปก่อน...
คืนเดียวกันนั้น วีกิจพยายามโทร.หามุตตาแต่ติดต่อไม่ได้ เขาเล่าให้สร้อยคำฟังเรื่องนพนภาไปอาละวาดมุตตาที่กระทรวง สร้อยคำถอนใจปลงๆ บ่นเสียดายเด็กดีอย่างมุตตา เสียรู้ให้กับเจนภพ วีกิจแก้ตัวแทน
“ตาไม่ได้คิดจะเป็นเมียน้อยหรอกฮะ ตาเข้าใจมาตลอดว่าอาภพกับอานภากำลังจะเลิกกัน”
“โธ่เอ๋ย ผู้ชายใช้มุกนี้หลอกผู้หญิงมากี่ร้อยปีแล้วนะ”
“อาภพหลอกตา แต่ดูเหมือนผมเองก็เคยพูดให้ตายิ่งเชื่อไปกันใหญ่”
สร้อยคำงง วีกิจอธิบายว่าเขาเคยพูดถึงความสัมพันธ์ของนพนภากับเจนภพให้มุตตาฟังก่อนหน้านี้ โดยเฉพาะเรื่องที่ทั้งคู่มีเรื่องระหองระแหงกันบ่อยๆ ช่วงที่ผ่านมา
“มันคือเวรคือกรรมน่ะลูก ที่ดึงทุกคนให้มาเกี่ยวข้องกัน”
สร้อยคำบอกลูกชายให้ทำใจ เพราะถึงเขาสงสารมุตตาแต่คงช่วยอะไรเธอไม่ได้มาก ทุกอย่างมันเกิดขึ้นแล้ว และเกิดจากความคิดและการกระทำของตัวเธอเองทั้งสิ้น ไม่มีใครบังคับ...
ooooooo
บรรยากาศในห้องทำงานเจนภพเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด เพราะนพนภาตามเจนภพไปทำงานด้วย เจนภพไม่พอใจที่เมียทำอะไรไม่เคยไว้หน้า นพนภาไม่แคร์ บอกว่าคนที่ต้องอายไม่ใช่เธอแต่เป็นเขา ที่ชอบสำส่อนประพฤติผิดในกาม ผิดศีลข้อกาเมตลอด
“มันเป็นกฎแห่งกรรมไงภพ ใครทำอะไรไว้ กรรมนั้นก็ตามสนอง”
เจนภพหน้าม้านแต่ก็เถียงไม่ออก...
นพนภาต่อว่าแจงจิตที่ไม่รายงานเรื่องมุตตา แจงจิตบอกว่าไม่เคยเห็นกับตา แต่เคยฝากเนตรนภิศไปบอกตั้งแต่เห็นท่าทีแปลกๆ ของเจนภพ นพนภาไม่สน บอกว่าเป็นหน้าที่ของเลขาที่ต้องคอยเป็นหูเป็นตาแทนเธอ แจงจิตเบื่อเต็มที ขอลาออกจากตำแหน่งอันทรงเกียรตินี้
“ไม่ใช่ฉันกระด้างกระเดื่องอะไรนะคะ แต่คนอย่าง ผอ.น่ะรอบจัดเกิน ดิฉันตามไม่ทันค่ะ”
“ฉันลืมไปว่าเธอน่ะมันสาวทึนทึก ไม่มีผัว เลยขาดประสบการณ์ตรง”
“ค่ะ ยกหน้าที่นี้ให้พวกมีผัวแล้วเถอะค่ะ”
แจงจิตฝืนทำหน้านิ่ง เธอเอือมระอาทั้งเจนภพและนพนภาเต็มที สองคนผัวเมีย ไม่มีใครดีกว่ากันเลย...
หลังจากเกิดเรื่อง มุตตาไม่ได้ไปทำงาน เธอเครียดเรื่องท้องและยังไม่กล้าสู้หน้าคนที่กระทรวง พร สาวใหญ่ ประจำหอสงสารมุตตา ไม่อยากให้อยู่คนเดียว ชวนไปเช็กดวงชะตาที่สำนักชีแห่งหนึ่ง
แม่ชีตรวจดูดวงของมุตตาแล้วบอกว่ากำลังมีเคราะห์ เรื่องคู่ มุตตาเอาไปโยงกับเรื่องตัวเองแล้วเชื่อหมดใจ ถามแม่ชีว่าต้องทำอะไรบ้างเพื่อสะเดาะเคราะห์ แม่ชี ยิ้มในหน้าแววตาเจ้าเล่ห์ บอกว่าต้องทำหลายอย่างรวมๆ ค่าใช้จ่ายแล้วก็ประมาณสองหมื่น พรนิ่วหน้า รู้สึกทะแม่งๆ แต่มุตตาไม่รู้เรื่อง พนมมือไหว้แม่ชีด้วยความศรัทธา
มุตตาฟังแม่ชีแล้วเหมือนเห็นทางสว่างแล้ว บางทีไสยศาสตร์อาจจะเป็นทางออก เธออยากสะเดาะเคราะห์
แต่ไม่มีเงิน พรเวทนาอยากช่วยแต่ไม่มีเหมือนกัน
แนะมุตตายืมเสี่ยเจ้าของคาเฟ่อีกรอบ มุตตาถอนใจเบาๆ ปลอบใจตัวเองว่าเธอทำทุกอย่างเพื่อความรัก...
ooooooo
มุตตาอึ้ง ตัวสั่น หน้าซีด ไม่คิดว่านพนภาจะรู้เรื่องเร็วขนาดนี้ เนตรนภิศยืนดูอยู่อีกด้านด้วยแววตาเพลิดเพลิน ปริมยิ้มสะใจ ส่วนประสิทธิ์ชัยส่ายหน้าอย่างปลงๆ ผู้คนในกระทรวงเริ่มมุงด้วยความสนใจ หลายคนควักมือถือขึ้นมาถ่ายวีดิโอ วีกิจเห็นคนมุงมากขึ้นเรื่อยๆ สังหรณ์ใจบางอย่างรีบวิ่งไปดู รัชนกดึงไว้ไม่ทัน นพนภาเห็นสร้อยมุกที่คอมุตตา เบิกตาโพลง โวยวายว่ามุตตาขโมยของเธอ
“ไม่จริง ผอ.ซื้อให้ฉัน” มุตตาเถียง
“อีโง่ นั่นสร้อยฉัน ซื้อมายังไม่ทันใส่ก็หายไป จับมือใครดมไม่ได้ ที่แท้ไอ้ผัวสิ้นคิดคาบไปให้ เลวชาติทั้งคู่”
มุตตากำสร้อยแน่น แม้จะสับสนแต่ยังเชื่อใจเจนภพ นพนภายิ่งแค้นที่มุตตาไม่มีทีท่าจะยอม วีกิจแทรกคนเข้ามาพยายามห้ามทัพ รัชนกตามไปดึงวีกิจอีกที แต่เขาขืนตัวไว้ เจนภพเดินไม่รู้อิโหน่อิเหน่เข้ามา ผู้คนแยกออกให้เข้ามากลางวง เห็นนพนภาประณามมุตตาต่อหน้าผู้คน เขาตกตะลึง ยืนตัวชา...
“รู้ไหมว่าเมื่อวานฉันตามไปดูแกกับผัวฉันระเริงร่านพล่านกามกันในม่านรูด”
เนตรนภิศแกล้งทักเจนภพเสียงดัง แจงจิตได้ยินหันมามองหน้าเนตรนภิศ รู้ตัวว่าโดนหลอกใช้มาตลอด นพนภาหันมาแสยะยิ้ม ประจานผัวตัวเองเสียงดัง
“ผัวฉันน่ะใครแบให้มันก็เอาทั้งนั้น ถ้าหล่อนหวังเงินทอง ก็รู้เอาไว้ซะว่าไอ้ผู้ดีเก่าคนนี้มันมีแต่เปลือก เกาะเมียกินเป็นแมงดาอยู่ทุกวัน”
เจนภพหน้าชา ขบกรามแน่น มุตตามองหน้าเจนภพ บอกว่าไม่เคยต้องการอะไรจากเขานอกจากความรัก ตะโกนใส่หน้านพนภาว่าเขารักเธอ ไม่ได้รักนพนภา นพนภาเดือดจัดถลาไปตบมุตตาฉาดใหญ่ มุตตาเซถลา ยกแขนขึ้นป้องกันตัวเอง นพนภาตามไปตบซ้ำ จิกผมมุตตาดึงขึ้น กระชากสร้อยจากคอ มุกขาดร่วงกระจายเต็มพื้น มุตตาน้ำตาไหลเต็มหน้า ทรุดตัวลงนั่งกับพื้น
เจนภพกับวีกิจพยายามห้ามนพนภา แต่เธอไม่หยุด ตะโกนด่าเจนภพและมุตตาลั่นกระทรวง เจนภพจับเมียไว้ ส่วนวีกิจประคองมุตตา แต่เธอสะบัดตัวออกแล้ววิ่งหนีไป ทนความอับอายไม่ไหว วีกิจมองตามด้วยความเป็นห่วง เขาก้มลงเก็บมุกที่หล่นกระจาย อรพิมและทิพอาภาเข้ามาช่วย นพนภาลากแขนเจนภพลงบันไดไป
มุตตาออกจากกระทรวงด้วยความช้ำใจเหลือจะกล่าว ทั้งอัดอั้นและสะเทือนใจ คำพูดประณามหยามเหยียดของนพนภายังดังก้องในหู เธอเพิ่งรู้ตัวว่ากินน้ำใต้ศอกเขามันช้ำใจอย่างนี้นี่เอง...
ooooooo
หลังเหตุการณ์เมียหลวงอาละวาดเมียน้อย ผู้คนในกระทรวงแทบไม่ทำงาน มัวแต่วิเคราะห์สถานการณ์ ทิพอาภาสงสารมุตตา อรพิมและแจงจิตเวทนา แต่มุตตาก็มีส่วนผิด จะให้ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นคงไม่ได้...
วีกิจนั่งมองกล่องใส่มุกที่เขาเก็บมา นึกถึงมุตตาอย่างเป็นห่วง สงสารเธอที่อ่อนต่อโลกจนตกเป็นเหยื่อของเจนภพ ปริมริษยาที่เขายังเห็นใจมุตตา เหน็บด้วยความหมั่นไส้
“ยังไงคะ อุตส่าห์นั่งเก็บทีละเม็ด จะเอาไปต่อใหม่หรือ แต่คงต่อติดยากนะคะ ขาดกระจุยขนาดนั้น”
“ถ้าผมอยากต่อจริงๆ มันต้องติด ไม่เหมือนบางอย่างหรือบางคนหรอกครับ ให้ต่อยังไงก็ไม่ติด”
วีกิจเอ่ยเสียงเรียบ ปริมหน้าม้านสะเทือนใจ รัชนกยืนฟังแอบยิ้มเยาะ แล้วรีบเปลี่ยนเป็นหน้าซื่อเมื่อเห็นประสิทธิ์ชัยมองมา สักครู่ใหญ่มีเสียงเกรียวกราวของ นักรบ ฉกรรจ์ และเลอลักษณ์ ประกาศว่ามีคลิปนพนภากับมุตตาในอินเตอร์เน็ตแล้ว
“ตั้งชื่อได้เริ่ดมาก ตบน้อยหน้ากระทรวง” ฉกรรจ์ยิ้มชอบใจ
ปริมกรี๊ดถลาเข้ามาดู ประสิทธิ์ชัยกับรัชนกตามไปมุงด้วย วีกิจถอนใจเบาๆ...
มุตตากลับหอในสภาพผมเผ้ากระเซอะกระเซิง หน้ามีรอยฟกช้ำ คราบน้ำตาไหลเยิ้มเปรอะเครื่องสำอาง
ฤดี พรและศรี มองหน้ามุตตาสลับกับมองคลิปตบน้อยหน้ากระทรวง สามนางอึ้ง พรมองมุตตาด้วยความเวทนา มุตตามองกลับ แววตาเศร้าระคนอับอาย วิ่งขึ้นห้องไป...
“โธ่เอ๋ย ตอนออกไปยังกับนางฟ้า” พรพูดอย่างสมเพช
“นางฟ้าตกสวรรค์แล้วสิคะ” ศรีเสริม
“ตกไปถึงนรกขุมต้นงิ้วเลยล่ะ” ฤดีตบท้ายอย่างปลงๆ
พรแอบเป็นห่วงมุตตา เวทนาในความซื่อจนโง่ รีบเดินตามไปดูอาการที่ห้อง...
ด้านเจนภพก็เครียดมากไม่แพ้มุตตา เดินงุ่นง่านจนนพนภาที่นั่งดูทีวีอยู่กับลูกๆหมั่นไส้ แขวะเรื่องเขากับมุตตาเสียๆหายๆ เจนภพยิ่งหงุดหงิด เขาปรามให้เธอระวังคำพูดต่อหน้าลูก นพนภาไม่สน เจนภพโมโห ต่อว่าเธอที่ชอบข่มและประจานเขาจนลูกไม่เคยเคารพและเกรงใจเขา
“จะให้ลูกเคารพก็ต้องทำตัวดี ไม่ใช่ทำชั่วแล้วปิดไม่ให้ลูกรู้”
“แล้วทีคุณล่ะนภา ส่งคนไปซ้อมลูกหนี้น่ะ มันดีนักใช่ไหม”
เจนภพตอกกลับไม่ไว้หน้า นพนภากรี๊ดดังกลบเสียงทีวี ต้อมถามเจนภพเสียงซื่อว่าเขาแย่งแฟนวีกิจหรือ เจนภพอึ้ง นพนภาสะใจ เร่งให้เขาตอบ เจนภพอึกอักแล้วเสเดินเข้าห้องน้ำไป
เจนภพล็อกประตูห้องน้ำแล้วหยิบมือถือมาโทร.หามุตตา เขาเป็นห่วงและเห็นใจเธอ มุตตาร้องไห้ฟูมฟาย ทั้งอับอายและเสียใจจนไม่รู้จะทำยังไง นพนภาให้ต่อไขประตูห้องเข้ามา ดึงมือถือจากหูเจนภพพูดกับมุตตาแทน
“ถ้าอายมากก็ลาออกไปขายหอยขายปูที่ไหนก็ไป นังหน้าด้าน มาออเซาะผัวฉัน รู้ไว้เถอะ ถ้าฉันเจอแกอีกเมื่อไหร่ ฉันจะไม่ทำแค่ตบ แต่จะเอาให้หนักกว่านั้น”
มุตตาหน้าซีด ปล่อยโทรศัพท์ลงพื้นแตกกระจาย นพนภาได้ยินเสียง เข้าใจว่ามุตตาวางหูใส่ ยิ่งโกรธหนัก หันมาปามือถือของเจนภพบ้าง เจนภพโมโหมาก หมุนตัวออกจากห้องไปเจอกับต่อ ลูกชายที่มองเขาด้วยแววตาสะใจ เจนภพโกรธจัด ต่อว่าลูกที่เข้าข้างแม่ไม่ลืมหูลืมตา ผลักลูกจนเซแล้วผละออกไป ต่อร้องไห้ ทั้งแค้นและน้อยใจพ่อ ต้องแอบดู สลดใจสงสารน้อง อยากเข้ามาปลอบแต่ต่อรีบเดินขึ้นห้องตัวเองไปก่อน...
คืนเดียวกันนั้น วีกิจพยายามโทร.หามุตตาแต่ติดต่อไม่ได้ เขาเล่าให้สร้อยคำฟังเรื่องนพนภาไปอาละวาดมุตตาที่กระทรวง สร้อยคำถอนใจปลงๆ บ่นเสียดายเด็กดีอย่างมุตตา เสียรู้ให้กับเจนภพ วีกิจแก้ตัวแทน
“ตาไม่ได้คิดจะเป็นเมียน้อยหรอกฮะ ตาเข้าใจมาตลอดว่าอาภพกับอานภากำลังจะเลิกกัน”
“โธ่เอ๋ย ผู้ชายใช้มุกนี้หลอกผู้หญิงมากี่ร้อยปีแล้วนะ”
“อาภพหลอกตา แต่ดูเหมือนผมเองก็เคยพูดให้ตายิ่งเชื่อไปกันใหญ่”
สร้อยคำงง วีกิจอธิบายว่าเขาเคยพูดถึงความสัมพันธ์ของนพนภากับเจนภพให้มุตตาฟังก่อนหน้านี้ โดยเฉพาะเรื่องที่ทั้งคู่มีเรื่องระหองระแหงกันบ่อยๆ ช่วงที่ผ่านมา
“มันคือเวรคือกรรมน่ะลูก ที่ดึงทุกคนให้มาเกี่ยวข้องกัน”
สร้อยคำบอกลูกชายให้ทำใจ เพราะถึงเขาสงสารมุตตาแต่คงช่วยอะไรเธอไม่ได้มาก ทุกอย่างมันเกิดขึ้นแล้ว และเกิดจากความคิดและการกระทำของตัวเธอเองทั้งสิ้น ไม่มีใครบังคับ...
ooooooo
บรรยากาศในห้องทำงานเจนภพเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด เพราะนพนภาตามเจนภพไปทำงานด้วย เจนภพไม่พอใจที่เมียทำอะไรไม่เคยไว้หน้า นพนภาไม่แคร์ บอกว่าคนที่ต้องอายไม่ใช่เธอแต่เป็นเขา ที่ชอบสำส่อนประพฤติผิดในกาม ผิดศีลข้อกาเมตลอด
“มันเป็นกฎแห่งกรรมไงภพ ใครทำอะไรไว้ กรรมนั้นก็ตามสนอง”
เจนภพหน้าม้านแต่ก็เถียงไม่ออก...
นพนภาต่อว่าแจงจิตที่ไม่รายงานเรื่องมุตตา แจงจิตบอกว่าไม่เคยเห็นกับตา แต่เคยฝากเนตรนภิศไปบอกตั้งแต่เห็นท่าทีแปลกๆ ของเจนภพ นพนภาไม่สน บอกว่าเป็นหน้าที่ของเลขาที่ต้องคอยเป็นหูเป็นตาแทนเธอ แจงจิตเบื่อเต็มที ขอลาออกจากตำแหน่งอันทรงเกียรตินี้
“ไม่ใช่ฉันกระด้างกระเดื่องอะไรนะคะ แต่คนอย่าง ผอ.น่ะรอบจัดเกิน ดิฉันตามไม่ทันค่ะ”
“ฉันลืมไปว่าเธอน่ะมันสาวทึนทึก ไม่มีผัว เลยขาดประสบการณ์ตรง”
“ค่ะ ยกหน้าที่นี้ให้พวกมีผัวแล้วเถอะค่ะ”
แจงจิตฝืนทำหน้านิ่ง เธอเอือมระอาทั้งเจนภพและนพนภาเต็มที สองคนผัวเมีย ไม่มีใครดีกว่ากันเลย...
หลังจากเกิดเรื่อง มุตตาไม่ได้ไปทำงาน เธอเครียดเรื่องท้องและยังไม่กล้าสู้หน้าคนที่กระทรวง พร สาวใหญ่ ประจำหอสงสารมุตตา ไม่อยากให้อยู่คนเดียว ชวนไปเช็กดวงชะตาที่สำนักชีแห่งหนึ่ง
แม่ชีตรวจดูดวงของมุตตาแล้วบอกว่ากำลังมีเคราะห์ เรื่องคู่ มุตตาเอาไปโยงกับเรื่องตัวเองแล้วเชื่อหมดใจ ถามแม่ชีว่าต้องทำอะไรบ้างเพื่อสะเดาะเคราะห์ แม่ชี ยิ้มในหน้าแววตาเจ้าเล่ห์ บอกว่าต้องทำหลายอย่างรวมๆ ค่าใช้จ่ายแล้วก็ประมาณสองหมื่น พรนิ่วหน้า รู้สึกทะแม่งๆ แต่มุตตาไม่รู้เรื่อง พนมมือไหว้แม่ชีด้วยความศรัทธา
มุตตาฟังแม่ชีแล้วเหมือนเห็นทางสว่างแล้ว บางทีไสยศาสตร์อาจจะเป็นทางออก เธออยากสะเดาะเคราะห์
แต่ไม่มีเงิน พรเวทนาอยากช่วยแต่ไม่มีเหมือนกัน
แนะมุตตายืมเสี่ยเจ้าของคาเฟ่อีกรอบ มุตตาถอนใจเบาๆ ปลอบใจตัวเองว่าเธอทำทุกอย่างเพื่อความรัก...
ooooooo
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น